podchorąży
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pod•chorąży -żego, -żym; -żowie, -żych (skrót: pchor.)
Słownik języka polskiego PWN*
podchorąży
• podchorążacki
1. «tytuł wojskowy ucznia szkoły oficerskiej lub słuchacza akademii wojskowej niebędącego jeszcze oficerem; też: osoba nosząca ten tytuł»
2. «w Polsce w okresie międzywojennym: słuchacz szkoły oficerskiej»
3. «zastępca chorążego w dawnym wojsku Rzeczypospolitej»
• podchorążacki
podchorąży rezerwy «tytuł wojskowy nadawany w Polsce studentom, którzy ukończyli odpowiednie szkolenie wojskowe, i podchorążym, którzy ukończywszy naukę w oficerskiej szkole zawodowej, nie złożyli egzaminu końcowego i zostali przeniesieni do rezerwy»
szkoła podchorążych «szkoła kształcąca oficerów»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
