przeganiać
Wielki słownik ortograficzny PWN*
przeganiać -am, -ają
Słownik języka polskiego PWN*
przegonić, przegnać — przeganiać
1. «prowadząc, pędząc coś lub kogoś przed sobą i ponaglając wołaniem, batem itp., doprowadzić w jakieś miejsce»
2. pot. «przepędzić kogoś, coś skądś»
3. pot. «biegnąc, jadąc, idąc szybko w jakimś kierunku, wyprzedzić kogoś, coś»
4. pot. «zmusić do biegu, do pośpiechu»
5. pot. «mieć nad kimś, nad czymś przewagę w jakiejś dziedzinie»
6. «spowodować przemieszczenie się kogoś, czegoś w inne, odległe miejsce»
7. przeganiać pot. «biegać przez pewien czas»
8. przeganiać pot. «uganiać się za czymś przez pewien czas»
przeganiać zob. przegonić.
przeganiać się pot. «biegnąc, jadąc, szybko idąc itp., wyprzedzać jeden drugiego»