przeganiać
Wielki słownik ortograficzny PWN
przeganiać -am, -ają
Słownik języka polskiego PWN
przeganiać zob. przegonić.
przegonić, przegnać — przeganiać
1. «prowadząc, pędząc coś lub kogoś przed sobą i ponaglając wołaniem, batem itp., doprowadzić w jakieś miejsce»
2. pot. «przepędzić kogoś, coś skądś»
3. pot. «biegnąc, jadąc, idąc szybko w jakimś kierunku, wyprzedzić kogoś, coś»
4. pot. «zmusić do biegu, do pośpiechu»
5. pot. «mieć nad kimś, nad czymś przewagę w jakiejś dziedzinie»
6. «spowodować przemieszczenie się kogoś, czegoś w inne, odległe miejsce»
7. przeganiać pot. «biegać przez pewien czas»
8. przeganiać pot. «uganiać się za czymś przez pewien czas»
przeganiać się pot. «biegnąc, jadąc, szybko idąc itp., wyprzedzać jeden drugiego»
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Korpus Języka Polskiego PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
