ragtime

Wielki słownik ortograficzny PWN*

rag•time -time’u, -time’em, -timie; -time’y, -time’ów

Słownik języka polskiego PWN*

ragtime [wym. raktajm] «rodzaj muzyki jazzowej, charakteryzujący się silnie synkopowaną melodią, prowadzoną na tle regularnie akcentowanego basu; też: utwór muzyczny w tym stylu»
• ragtimowy, ragtime’owy

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „ragtime” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „ragtime” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego