rozwlekły
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•wlek•ły; -k•li
roz•wlec -wlokę (a. -wlekę), -wleczesz, -wloką (a. -wleką); -wlecz•cie; -wlókł (a. -wlekł), -wlok•ła (a. -wlek•ła), -wlek•li; wlókł•szy (a. -wlekł•szy); -wleczony
Słownik języka polskiego PWN*
rozwlekły
• rozwlekle • rozwlekłość
1. «o utworach literackich, wypowiedziach ustnych itp.: rozgadany, niespójny»
2. «mówiący lub piszący na jakiś temat zbyt wiele, zbyt długo»
3. «o sposobie mówienia: odznaczający się przeciągłym wymawianiem sylab, wyrazów»
4. «rozciągnięty na znacznej przestrzeni»
• rozwlekle • rozwlekłość
rozwlec — rozwlekać
1. «wlokąc, roznieść po różnych miejscach, rozciągnąć na dużej przestrzeni»
2. «przenieść zarazki jakiejś choroby»
3. «o wielu osobach: rozkraść»
4. «potraktować coś zbyt obszernie, zbyt szczegółowo»
rozwlec się — rozwlekać się
1. «wlokąc się, rozciągnąć się długim szeregiem, na dużej przestrzeni»
2. «o chorobach: rozprzestrzenić się na jakimś terytorium»
3. «zająć zbyt dużo czasu»
4. «o utworach literackich, wypowiedziach ustnych itp.: stać się rozgadanym, niespójnym»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
