schwycić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
schwycić -ycę, -ycą; -yć•cie
Słownik języka polskiego PWN*
schwycić
1. «wziąć kogoś, coś szybkim ruchem w rękę, zęby itp. i trzymać mocno»
2. «o zjawiskach atmosferycznych, chorobach, stanach itp.: zjawić się nagle, owładnąć kimś gwałtownie»
3. «zorientować się w czymś»
schwycić się
1. «dotknąć jakiejś części własnego ciała»
2. «schwycić jeden drugiego»
3. «ująć coś szybko w ręce dla utrzymania równowagi»
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
