senat
Wielki słownik ortograficzny PWN*
senat -atu, -acie; -atów: marszałek senatu; senat akademicki, ale: Senat Uniwersytetu Warszawskiego; Senat Rzeczypospolitej Polskiej
Słownik języka polskiego PWN*
senat
• senacki
1. «izba wyższa w parlamentach dwuizbowych»
2. «organ kolegialny szkoły wyższej, współdziałający z rektorem w kierowaniu szkołą»
3. «w starożytnym Rzymie: pierwotnie – rada starców działająca jako organ doradczy króla, w okresie republiki – główny organ rządzący, w okresie cesarstwa ograniczony do zatwierdzania decyzji cesarza»
4. «w średniowieczu: władze magistrackie większych miast, w czasach nowożytnych: organ rządzący w niektórych wolnych miastach»
5. «w carskiej Rosji: wyższe kolegium sądowe»
• senacki