skoczeń
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
skocznia «obiekt sportowy służący do wykonywania skoków wzwyż, w dal, narciarskich itp.»
skoczny I
• skocznie • skoczność
1. «żywy, szybki»
2. «taki, któremu towarzyszą skoki»
3. «umiejący dobrze skakać»
4. «służący do skakania»
• skocznie • skoczność
skoczyć — skakać
1. «oderwać się na chwilę od ziemi, odbijając się nogami»
2. «wykonując skok, dostać się dokądś lub wydostać się skądś»
3. «uderzając o coś, odbić się od tego»
4. «rzucić się na kogoś lub na siebie wzajemnie z zamiarem bicia»
5. skakać «trząść się z zimna, ze strachu itp.»
6. «gwałtownie, ostro podnieść się, wzrosnąć, czasem też wznieść się i opaść»
7. pot. «szybko pobiec»
8. pot. «udać się śpiesznie po coś, dokądś na krótki czas»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
