superintendent
Wielki słownik ortograficzny PWN*
super•in•ten•dent -n•cie; -n•ci, -n•tów
Słownik języka polskiego PWN*
superintendent
1. «duchowny protestancki będący zwierzchnikiem duchowieństwa określonego terytorium»
2. daw. «intendent naczelny – przełożony działu gospodarczego jakiejś instytucji»
3. daw. «naczelnik komory celnej»
superintendent generalny «zwierzchnik całego Kościoła protestanckiego w danym kraju»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
