Wielki słownik ortograficzny

tryum•fator -rze; -rzy, -rów a. triumfator

Słownik języka polskiego

1. «wspaniałe zwycięstwo nad przeciwnikiem»

2. «wielki sukces w jakiejś dziedzinie»

3. «radość i satysfakcja z odniesionego zwycięstwa lub sukcesu»

4. «zwycięstwo jakichś idei lub wartości nad innymi ideami lub wartościami»

5. «w starożytnym Rzymie: uroczysty wjazd zwycięskiego wodza do stolicy»

• triumfalny, tryumfalny • triumfalnie, tryumfalnie • triumfator, tryumfator • triumfatorka, tryumfatorka • triumfować, tryumfować

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie

... drżeniu", to nie popełnimy anachronizmu. Nawet zwycięzcy nie są tu tryumfatorami. W akcie II Agamemnon wywodzi rzecz o znikomości szczęścia w...
... olimpijskim w Sapporo na 15 km 2-krotnym mistrzem świata, tryumfatorem Biegu Wazów, biegów w Holmenkollen i Falun i 10-krotnym...
... senatus populusque romanus postanowił oddać na Kapitolu Petrarce honory przysługujące tryumfatorom, Petrarka przemówił po łacinie, zaczynając od przytoczenia powyższych słów Wergiliusza...