tryumfator
Wielki słownik ortograficzny PWN
Słownik języka polskiego PWN
triumf, tryumf
• triumfalny, tryumfalny • triumfalnie, tryumfalnie • triumfator, tryumfator • triumfatorka, tryumfatorka • triumfować, tryumfować
1. «wspaniałe zwycięstwo nad przeciwnikiem»
2. «wielki sukces w jakiejś dziedzinie»
3. «radość i satysfakcja z odniesionego zwycięstwa lub sukcesu»
4. «zwycięstwo jakichś idei lub wartości nad innymi ideami lub wartościami»
5. «w starożytnym Rzymie: uroczysty wjazd zwycięskiego wodza do stolicy»
• triumfalny, tryumfalny • triumfalnie, tryumfalnie • triumfator, tryumfator • triumfatorka, tryumfatorka • triumfować, tryumfować
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... drżeniu", to nie popełnimy anachronizmu. Nawet zwycięzcy nie są tu tryumfatorami. W akcie II Agamemnon wywodzi rzecz o znikomości szczęścia w...
- ... olimpijskim w Sapporo na 15 km 2-krotnym mistrzem świata, tryumfatorem Biegu Wazów, biegów w Holmenkollen i Falun i 10-krotnym...
- ... senatus populusque romanus postanowił oddać na Kapitolu Petrarce honory przysługujące tryumfatorom, Petrarka przemówił po łacinie, zaczynając od przytoczenia powyższych słów Wergiliusza...
