unieszczęśliwić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
unie•szczęśliwić -wię, -wią; -w•cie
unie•szczęśliwiony; -wieni
Słownik języka polskiego PWN*
unieszczęśliwić — unieszczęśliwiać «uczynić kogoś nieszczęśliwym»
unieszczęśliwić się — unieszczęśliwiać się
1. «unieszczęśliwić samego siebie»
2. «uczynić siebie wzajemnie nieszczęśliwymi»