wczepić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wczepić -pię, -pią; -p•cie
wczep -pu, -pie; -pów

Słownik języka polskiego PWN*

wczepić — wczepiać «wbić w coś palce, pazury, kolce, korzenie itp.»
wczepić się — wczepiać się
1. «przywrzeć do czegoś, czepiając się pazurami, kolcami itp.»
2. «chwycić coś kurczowo, szukając ratunku»
wczep «złącze dwóch desek lub bali pod kątem prostym; też: taki sposób łączenia»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

wczepić
wczep
wczepienie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „wczepić” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego