weprzeć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
we•przeć -prę, -prą; -przyj•cie; wparł; wparł•szy; wpar•ty
Słownik języka polskiego PWN*
weprzeć — wpierać
1. «silnie opierając się na czymś lub prąc na coś, przywrzeć do tego lub zagłębić się w to»
2. wpierać «wmawiać coś komuś»
weprzeć się — wpierać się
1. «oprzeć się o kogoś lub o coś całym ciężarem»
2. «prąc jeden na drugiego, przywrzeć do siebie nawzajem»
3. «wedrzeć się, wcisnąć się gdzieś siłą»
wparty «wciśnięty w coś lub mocno z czymś połączony»
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
