wic

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wic wica; wice, wiców
wice (pot. wicedyrektor, wiceprezes itp.) ndm

Słownik języka polskiego PWN*

wic, witz [wym. wic] pot. «dowcip, żart»
wice- «pierwszy człon wyrazów złożonych nazywających osobę będącą czyimś zastępcą lub zajmującą drugie miejsce, np. w zawodach, albo stojącą o stopień niżej od kogoś»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego