wytrącenie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wy•trącić -ącę, -ącą; -ąć•cie
Słownik języka polskiego PWN*
wytrącić — wytrącać
1. «trąciwszy, spowodować upuszczenie czegoś przez kogoś»
2. «wyrwać kogoś z jakiegoś stanu»
3. «wyodrębnić składniki z roztworu»
wytrącić się — wytrącać się «o składnikach czegoś: wyodrębnić się z roztworu»