wytrzeć
Słownik języka polskiego PWN*
wytrzeć — wycierać
1. «trąc po powierzchni czegoś, osuszyć, oczyścić»
2. «trąc, usunąć coś z czegoś»
3. «częstym noszeniem zniszczyć, podziurawić coś»
wytrzeć się — wycierać się
1. «pocierając czymś po skórze, osuszyć samego siebie»
2. «zniszczyć się przez ciągłe używanie»
3. «ocierając się o coś, ubrudzić się»
wytarty
1. «zniszczony ciągłym używaniem»
2. «pozbawiony właściwego znaczenia, ekspresji przez zbyt częste używanie»
3. «o rybach: taki, który odbył tarło»
