wyświecić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wy•świecić -ecę, -ecą; -eć•cie
Słownik języka polskiego PWN*
wyświecić — wyświecać
1. pot. «długim noszeniem spowodować wytarcie ubrania, zwłaszcza na łokciach i kolanach»
2. pot. «uczynić coś błyszczącym»
3. daw. «wypędzić kogoś skądś; w feudalizmie: wypędzić z miasta przestępcę przy płonących świecać»
wyświecić się — wyświecać się pot. «o ubraniu: stać się wyświechtanym wskutek długiego noszenia»