zwieńczyć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
zwień•czyć -czę, -czą; -ńcz•cie
zwień•czenie; -czeń
Słownik języka polskiego PWN*
zwieńczyć — zwieńczać
1. «stanowić zakończenie, szczyt jakiejś budowli lub jej elementu»
2. «stać się ostatnim i najważniejszym etapem czyjejś pracy, działalności»
zwieńczenie
1. «element architektoniczny, stanowiący zakończenie najwyższej części budowli, kolumny, ołtarza itp.»
2. «ostatni, najważniejszy etap czyjejś pracy, działalności»