intrygant
Wielki słownik ortograficzny PWN*
in•trygant -n•cie; -n•ci, -n•tów
Słownik języka polskiego PWN*
intryga
• intryżka • intrygant • intrygancki • intrygantka • intryganctwo
1. «podstępne działanie polegające na wzajemnym skłóceniu jakichś osób»
2. «zawikłanie akcji w utworze literackim wynikające ze sprzeczności dążeń poszczególnych postaci»
• intryżka • intrygant • intrygancki • intrygantka • intryganctwo