owiewać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... w płynącej poprzez nas kaskadzie
Czujemy nagle skrzydło, które nas owiewa
Wonią mocniejszą stokroć nad woń ziół i drzewa -
Wynosi niewidzialne... - ... Tokarskim i instruktorem sportowym Pawłem Gąsiorem. Zamyka się krąg. Dym owiewa siedzących. Pisk i śmiech, to taki przyjemny dymek. Socjoterapeuta Maria...
- ... WUZ) - ale jak długo tak można? Rezygnacja grozi nieuchronnie, zwątpienie owiewa nas swym lodowatym podmuchem: język polski w naturalny sposób ustępuje...
- ... gnie się, nachyla jak gałąź ciężka od owoców nad adoratorem, owiewa zapachem ciała nagrzanego w tańcu, ociera się lekko jak ćma...
- ... przeżytym wzruszeniu, cieszą się, że mają Zenka wśród siebie. Wiatr owiewa
twarze i odgarnia włosy do tyłu. Niebo poweselało, pomiędzy chmurami... - ... wiele straciłem na wadze.
Jajecznica pachnie, kawa pachnie, chleb pachnie.
Owiewa mnie naraz ciepły obłok woni.
Jestem tak zaskoczony, że nie... - ... się lepiej - rodzice chłopca z zadowoleniem obserwowali, jak lecznicza para owiewa Rysia. - Teraz będzie cierpiał mniej - mówila przez łzy Teresa Matyja...
- ... kiedy ta przechodząc obok mnie stuka obcasami o bruk i owiewa mnie ciepłem swego rozgrzanego ciała, od razu zastanawiam się na...
- ... w pobliżu fabryki Wedla na Pradze, zapach, który mnie tam owiewa, przenosi mnie natychmiast do hali fabrycznej na Lesznie, gdzie pracowały...
- ... rękach masz brudne plamy, to szatan waruje przy tobie i owiewa cię smrodem piekła.
-- Twój ojciec ma na twarzy i na... - ... i otaksował Irenę wprawnym okiem.
- Zajęty pan, panie magistrze? - zapytał owiewając mnie silnym odorem śledzia i wódki. - Pamięta pan, że za... - ... opadły
na kolana.
Więzień przebudził się nagle, drgnął ukłuty wolnością
owiewającą go z czerwcowym wiatrem, popatrzył
dookoła na kamienny mur domów... - ... głodna. Z głodu to wszystko, nie? Ciepło zza okna mnie owiewało jak parząca chusta. Tak się musiały czuć, przynajmniej na początku...
- ... wapno. Kłęby białej pary podnosiły się znad kipiącej mieszaniny i owiewały mu twarz. Lasownik pracował całą zimę bez przerwy, szykując wapno...
- ... słuszna, bowiem ta szopa, rozkraczona na gnojowisku szeroko i mocarnie, owiewana była wszystkimi wiatrami, zgrzytającymi przerdzewiałym wskaźnikiem siły i kierunku wiatru...
