scenę tłum.<br>We Francji toczyły się najciekawsze zmagania dramaturgów z teatrem. Dramat został przez Wiktora Hugo, przywódcę szkoły romantycznej, ustawiony na piedestale gatunku najpełniej im odpowiadającego, za Wiktorem Hugo cała plejada jego przyjaciół i artystycznych wyznawców związała swe ambicje z dramatem i teatrem. Rzeczywiście to dramat wyznaczał bieg nurtu romantycznego. Ale spętanie go przez teatr, przez więzy niezgodne z romantyczną ideą wolności twórcy, pozostawiło na nim piętno epoki. Nawet w tych dziełach, które były pisane już nie dla teatru, stare nawyki autorskie pozostawały, niewielkie były odstępstwa od teatralnych konwencji. Tak w dziedzinie idei, jak kompozycji. Nie można jednak rozważać tego tematu