musi z wiedzy o naturze słowa wyciągnąć wnioski dotyczące poetyki. Czyni to, w moim przekonaniu, produkując trzy modele tekstów.<br>Pierwszy z nich nazwałabym egzystencjalno-ontologicznym. Jego głównym zadaniem jest kreowanie ontycznego kształtu świata w powiązaniu z pojedynczą egzystencją. Chaos świata zmienia on w porządek biografii, opowiadanej środkami różnych konwencji literackich. Amorficzną przestrzeń współczesności transformuje w miejsca oswojone pozytywnymi doznaniami. Mam tu oczywiście na myśli tzw. intymistykę czy też teksty sylwiczne, jeden z wyraźniej rysujących się gatunków obecnej epoki. Obok nich umiejscowić też trzeba prozę skupioną wokół mitologii "małych ojczyzn". Ich z reguły retrospektywne przywoływanie stanowi zwykle panaceum na pęd obcej, nieprzyjaznej