z dziwacznymi kształtami roślin i trzema złączonymi trójkątami - i mały człowiek wędrujący przed siebie ku linii horyzontu zasnutej ciemnym oparem. Linia horyzontu zwykle bywa zamglona. Może człowiek idący w życie też powinien mieć nieostry horyzont. Lepiej nie widzieć zbyt wyraźnie tego, co się pozostawia, i tego, co czeka na drodze.<br>Babcia chrapnęła teraz bardzo mocno i zabawnie - i obudziła się nagle. Usiadła na łóżku, pośród wysokich poduch. Westchnęła: - Oj, tak, tak! - i odrzuciła szeleszczącą pierzynę. Usiadła na skraju łóżka, wsunęła stopy w kapcie, wstała. Poczłapała do łazienki, potem do kuchni, gdzie po ciemku, głośno łykając, piła wodę z kubka. Wreszcie po