publicznych i pogrążaniu we własnym ja. <br>W efekcie życie polityczne ulega atrofii, partie polityczne tracące gwałtownie członków stają się biurokratycznymi instytucjami do obsadzania stanowisk. Przy coraz mniejszej kontroli partyjnych mas są coraz bardziej podatne na korupcję. Życie polityczne staje się cyniczne, co tylko pogłębia niezadowolenie zapatrzonych w swoje ego jednostek. Błędne koło się zamyka.<br>Kościół i Jan Paweł II w swoich naukach dostrzegają szansę na wyjście z tej sprzeczności poprzez uznanie prymatu Prawdy nad wolnością. Przy czym mówi się tu o Prawdzie Objawionej, której Kościół ma być najpełniejszym depozytariuszem. Jak zauważa francuski socjolog Alain Tourraine, wezwanie takie może odnieść pewien skutek w