statystycznej. Najistotniejszą konsekwencją skomplikowania ruchów wewnątrzjądrowych jest naturalna tendencja do osiągnięcia stanu równowagi, w którym energia wzbudzenia byłaby rozłożona równomiernie między wszystkie nukleony jądra, i który byłby w pełni scharakteryzowany przez podanie liczb kwantowych, energii, ilości cząstek, momentu pędu itp., niezależnie od sposobu jego wzbudzenia. Pojęcie takiego stanu wprowadził N. Bohr pod nazwą jądra złożonego. <br>Czas życia jądra złożonego jest długi 10-16-10-20 s. w porównaniu z czasem rozchodzenia się zaburzenia w jądrze, gdyż rozpad wymaga fluktuacyjnego skupienia na jednym lub grupie nukleonów energii wystarczającej na opuszczenie jądra. Rozpad jądra złożonego będzie zatem, podobnie jak wyparowanie drobiny z nagrzanej