głosów, pracowały obsadzone z jego nadania lokalne struktury: od urzędu wojewódzkiego po łódzkie ośrodki radia i telewizji. Po przeprowadzce Kwaśniewskiego do pałacu prezydenckiego zwolnione przezeń miejsce na środku boiska zajął właśnie Miller, umiejętnie dryblujący pomiędzy swoim dawnym skrzydłem byłych aparatczyków i tymi czołowymi działaczami socjaldemokracji, którzy - jak Wiesław Kaczmarek, Marek Borowski, Barbara Blida, a także Kwaśniewski - nigdy nie byli etatowymi funkcjonariuszami PZPR. Nie oznacza to jednak, że poglądy Millera uległy ewolucji. To raczej opcja liberalna w SdRP straciła wyrazistość i dostosowała się do narzuconego przez partyjną większość stylu sprawowania władzy.<br>W przejęciu kontroli nad SLD pomógł Millerowi kryzys przywództwa w partii