zwanej Wielką Moralistyką. <br>Wszystkie te elementy przepięknie zaowocowały w "Dobrym człowieku z Seczuanu". Niechęć do myślenia abstrakcjami, rosyjskie wyczucie realizmu i ostre widzenie współczesnych problemów społecznych w połączeniu z brechtowskim moralitetem o świecie, w którym proporcje między Dobrem i Złem zależą od panujących stosunków społecznych, zmieniły naiwną dziś nieco tezę Brechta w przypowieść o odpowiedzialności każdego z nas za proporcję tych proporcji. Po przedstawieniu tym zostają w pamięci pięknie wyreżyserowane, oscylujące na pograniczu satyry społecznej i realizmu obyczajowego obrazy z życia mieszkańców Seczuanu; bezradność wobec praw życia trzech wszechmogących bogów ukazanych jako współczesnych urzędników władzy i kreacja Zinaidy Sławinej w podwójnej