z upodobaniem pisma Tadeusza Czackiego, Hugona Kołłątaja i Jana Pawła Woronicza.<br> Równocześnie oddawał się działalności translatorskiej, która w jego życiu i twórczości zajmowała ważne i oddzielne miejsce. Wcześniej tłumaczył elegie Tybullusa i ody Horacego, których przekłady znalazły się w Różnych wierszach. W rękopisie pozostał natomiast do chwili obecnej znakomity przekład Bukolik Wergiliusza. Teraz, na starość przekłada wiersz o nieśmiertelności poezji Emila Augier oraz słynny średniowieczny hymn Dies irae.<br> W polskiej refleksji historycznoliterackiej postać i dorobek Kajetana Koźmiana przywoływane były zazwyczaj &#150; a i są nadal &#150; głównie ze względu na swą reprezentatywność dla ostatniej, schyłkowej fazy klasycyzmu oświeceniowego. To stanowisko nie