wciąż nie wiem, panie...<br>- Myśl - Doron uśmiechnął się. - Nie wydobędziesz ode mnie ni słowa więcej. Przynajmniej na razie.<br>- Czemu? Czyżbyś jeszcze nie miał do mnie zaufania?<br>- Mam.<br>- Więc czemu?<br>- Nie wiem, czy to pojmiesz, Magwer - Doron zawahał się. - Ale dobrze, spróbuję. Słuchaj uważnie. Nadszedł czas znaków. Dziwnych znaków. Wielkich znaków. Burzą się ludy pogranicza. Poruszyli się Szerszenie. Powstali niewolnicy w kopalniach. Gniazdo przysłało w tym roku wielki oddział po daninę. Te wypadki pozornie wydają się zwykłe, zdarzały się wszak bunty i większe haracze. Lecz tylu znaków naraz dawno nie było. A przecież to dopiero początek. Drzewa, bracia moi święci, po raz wtóry