I tylko żar Czarnego Orzecha pod językiem przyprawiał o okrutną mękę, której nie da się pozbyć. Czarny Orzech dotknął wcześniej krwi, skóry i włosów Magwera, poznał jego pot i ślinę. Teraz zadawał ból będący jedyną ścieżką, po której człowieczy umysł mógł wrócić do swego ciała.<br>Rodam stanął już przed grodowymi. Chwiejąc się, zaczął grzebać w kieszeniach. W końcu wyciągnął znak przyzwania.<br>Czarny pies patrzył na niego, pochylając łeb.<br>Rodam na otwartej dłoni pokazał grodowemu Jarzębinę. Żołnierz obejrzał ją uważnie, krzyknął coś do swego towarzysza. Tamten kiwnął głową. Grodowy lekko pchnął Rodama i ruszył za nim.<br>Oczy psa widziały zbliżających się mężczyzn, ich