ich uszu nawykłych do śpiewnej mowy. Pozostaje im gonić nadal słońce, zamknąć się w sobie i szczerzyć zęby na wszystkie strony.<br>Odgryzać się, dokąd będzie można. Opływa ich zewsząd nienawiść. Są nienawistni i nikomu już niepotrzebni. Niemcy wycisnęli z nich, co się dało. Na drogach klęski spychają ich do rowu.<br>Ciągną Niemcy w porozpinanych mundurach, z zawiniętymi po łokcie rękawami. Na plecach mają plamy potu. Wloką nogi.<br>Nie patrzą na twarze ludzi przechadzających się po chodnikach.<br>Ci ludzie nic ich nie obchodzą.<br>"Wygląda to na maszynę do sortowania - myśli Stacho. - Odchodzą plewy. Ale kiedy zaczną iść połupane ziarna..." Nie cofają się