uczuć przyjaźń męską na poziomie zarówno zmysłów, jak również intelektu. Wino bowiem Erosa nie usypia, lecz ze snu budzi. Gdy Agaton wznosi pean na jego cześć: "On bogów radością, on ludzi pięknością (...), więc wszyscy za nim winni iść i śpiewać pieśń, która bogów czaruje i ludzi", Sokrates go ciepło osadza: "Czyż to nie jest kochanie tego, czego człowiek jeszcze nie posiada?". <br> Między światem mistycznym a ludycznym jest jeszcze świat liryczny. Wino to nastrój, w którym człowiek otwiera wszystkie swoje szuflady, sam pełen zaciekawienia, co też w nich skrzętnie przechowuje - w bogactwie uczuć, ale i skrytości, w radosnych pragnieniach, ale i trwodze. To