waszej ofierze i tym bardziej jesteśmy gotowi do pojednania. Ale to pojednanie nie może dokonać się w atmosferze wszechobecnego fałszu, tak typowej dla ustroju socjalistycznego. Ono musi się dokonać w prawdzie. Nie chcemy jednak zarazem, by często trudna prawda o naszych wzajemnych relacjach prowadziła do antagonizmów, tym bardziej do nienawiści. Dlatego też Jan Paweł II jedynie aluzyjnie wspomina "tych drugich", od których nasz naród doznał udręki również w ostatnich czasach. I zaraz potem dodaje: <q>„Pozwólcie jednak, że nie wymienię tych drugich po imieniu - pozwólcie, że nie wymienię... Stoimy na miejscu, w którym o każdym narodzie i o każdym człowieku pragniemy myśleć