wciąż sprzyjała prawosławnym współwyznawcom, chętnie przechodząc na ich stronę. Wyzwolenie Rusi moskiewskiej spod jarzma tatarskiego w 1480 r. usunęło haniebną zależność trybutarną i postawiło to państwo wśród czołowych mocarstw Europy. <br><br> Sukcesy wielkich książąt moskiewskich XIV-XV wieku, niezależnie od ich osobistych walorów, które były niezaprzeczalne (zwłaszcza takich postaci jak Dymitr Doński, Wasyl II czy Iwan III Srogi), wywodziły się z powszechnego poparcia przez wszystkie nieomal warstwy społeczne rodzącej się Rosji. Jedyne groźne wystąpienie władców dzielnicowych w postaci buntu księcia galickiego Jerzego Dymitrowicza (1431 r.), kontynuowanego przez jego synów zakończyło się (mimo dramatycznych momentów, w których Wasyl II został uwięziony i zdetronizowany