i kręta. Parostatek prawie całą ją zapełniał i jego bezustanne zwroty między krzakami brzegów dotychczas trwają bardzo żywo w mojej pamięci. Kilku chłopców z załogi przekrzykiwało się tamtejszą śmieszną polszczyzną. Następnie wpływało się na Niemen i mijało się znacznie większe statki płynące do Jurborka i do morza. <br><br>&lt;tit&gt;Bocca di Magra.&lt;/&gt; Dosłownie ujście rzeki Magry. Na północ od Carrary. Lato, chyba rok 1955. Na tarasie jedynej restauracji w miasteczku siedzimy z Nicolą Chiaromonte, pijąc wino i rozmawiając o teatrze. Przychodzą Mary McCarthy i Semprun, hiszpański pisarz, emigrant we Francji. Toni biega z synami Sempruna. Jest i Miriam, żona Nicoli, tudzież angielska dziewczyna