tajfunowym chaosie.<br> &lt;page nr=9&gt; - Stop przy styku.<br>Ogień kotłował się buntowniczo pod rufą, przytłaczany milimetr po milimetrze osuwającym się nań cielskiem rakiety, zielone piekło strzelało długimi bryźnięciami w głąb dygocących piaskowych chmur. Rozziew między rufą a opalonym bazaltem skały stał się wąską szczeliną, linią zielonego pałania.<br>- Zero i zero. Wszystkie silniki stop.<br>Dzwon. Jedno jedyne uderzenie, jakby olbrzymiego, pękniętego serca. Rakieta zatrzymała się. Główny inżynier stał z rękami na dwu rękojeściach awaryjnego odrzutu: skała mogła się poddać. Czekali. Strzałki sekundomierzy poruszały się dalej swoim owadzim ruchem. Dowódca patrzał przez chwilę na wskaźnik pionu; jego srebrzyste światełko ani trochę nie odchyliło się na bok