o tej godzinie późnego popołudnia, rozłażący się pomału na boki, do domów, które się ustawiły wokoło jak gapie.<br>Wóz z Ignacem i Żebrem, przecinając pustawy rynek, zbliżał się do muru, i w Szczęsnym rozchodził się z wolna, cichnął dojmujący zamęt, w jakim się znalazł od czasu zanurzenia w Jurkowe mętniactwo. Dzwoniący podkowami deresz, zda &lt;page nr=403&gt; się, iskry krzesał z kamieni, niby packą kackał miarowo pakcie-akcie, pakcie-akcie... Śmiać się chciało z Jurka - tkwi, głodny prawdy, w samotnej rozpaczy, a tu chleb jedzie! Wymarzony chłopski chleb - z dobrej woli i przyjaźni !<br>Gdy mu Żebro podał na mur pierwszy bochen ogromny, kasztanowaty, wyłożony