wiecznego malarza na dworze Rudolfa II. Malował on portrety złożone z warzyw i przedmiotów. W filmie arcimboldowskie głowy, skomponowane z prawdziwych, a nie malowanych obiektów, pożerają się nawzajem. Jest to, wbrew tytułowi, raczej rozprawa o niemożności porozumienia się, co ówczesne władze uznały za osobistą obrazę.<br>Inne filmy reżysera, na przykład &lt;name type="tit"&gt;"Et cetera"&lt;/&gt;, &lt;name type="tit"&gt;"Historia naturae"&lt;/&gt; czy &lt;name type="tit"&gt;"Dziennik Leonarda"&lt;/&gt;, wypełnione są starymi rycinami i akcesoriami, które mogłyby również pochodzić z laboratoriów praskich czarnoksiężników. W pełnometrażowej, aktorsko-animowanej uwspółcześnionej wersji &lt;name type="tit"&gt;"Fausta"&lt;/&gt; bohater powtarza eksperyment &lt;name type="person"&gt;rabiego ben Bezalela&lt;/&gt;, który na rozkaz Rudolfa II zbudował i ożywił glinianego człowieka.<br>W wielu realizacjach ˇ&lt;name type="person"&gt;Vankmajera&lt;/&gt; przedmioty zaczynają żyć własnym