poradziła Ewelina żonie gajowego i udała się na górkę. <br>Zapukała do drzwi. <br>- To ja - powiedziała. <br>Cisza. <br>- Otwórz! - rzekła z mocą. <br>Usłyszała zgrzyt klucza w zamku, ujęła za klamkę i weszła do środka. Pan Jarek stał pośrodku pokoju blady jak upiór, miał na sobie piżamę. Na stole leżała dubeltówka gajowego, kiedy Ewelina chciała się do niej zbliżyć, zastąpił jej drogę. <br>- Ewelina, ja ginę. Ja już nie mogę dłużej... - w jego głosie było tyle rozpaczy, że aż nią to wstrząsnęło. <br>- Jak mogę ci pomóc? - spytała. <br>- Bądź ze mną... jeden, jedyny raz... <br>Propozycja była tak zaskakująca, że Ewelina nie wiedziała, jak zareagować. Gniewem? Obrócić