z lat 50. i 60.<br><br> Wróćmy jednak do kwestii teologicznych. Jeszcze do niedawna każde cierpienie, jakie spadało na Żydów, traktowane było przez nich jako Boża odpłata za grzechy i niewierności. Kiedy cierpienie mijało, Żydzi robili staranny rachunek sumienia, by odkryć, jakie winy ściągnęły na nich Bożą karę. &lt;q&gt;"Ale wraz z Holocaustem coś się radykalnie zmieniło, nie tylko w teologii żydowskiej, lecz także w psychice i mentalności Żydów - stwierdza rabin Sherwin. - Tym razem Żydzi odmówili zaakceptowania tezy, że to ich grzechy spowodowały katastrofę"&lt;/&gt;. Po pierwsze, ogrom cierpień związanych z Holocaustem był dla nich zbyt wielki, by pogodzić go ideą kary zesłanej przez