rąk mistrzów garncarskich, że wymienię tu tylko Stefana Sowińskiego, Stanisława Seweryńskiego czy Stefana Głowiaka. Na wystawach i konkursach powojennych często pojawiały się tematyczne kompozycje z wypalonej gliny, a także tradycyjne kapliczki, które zalicza się do najpiękniejszych osiągnięć ludowego garncarstwa. Figurki powstawały tam, gdzie istniały ośrodki garncarskie, a więc w Rędocinie, Iłży, Medyni <br>&lt;page nr=78&gt;<br> Głogowskiej. Podobnie znane nam figuralne wyroby z ciasta wyrabiano w miejscowościach, w których była żywa ich tradycja, na Kurpiach i w Rzeszowskiem. <br>Na koniec tego rozdziału chciałbym powiedzieć o rzeźbach świeckich, które znamy z historii i które, choć nie w pełni ludowe, powinny być tu przypomniane. Są to rzemieślniczej