siebie ze zrozumieniem. Tych dwoje już miałem; niepokoiła mnie koleżanka Basia, która nie powiedziała ani słowa.<br>- A jak było w obozie? - zapytała Jola.<br>- Cóż... Kriegsgefangenenpost - zaśmiałem się z lekceważeniem. - Ale i tam się coś niecoś robiło. Pracowaliśmy z żołnierzami.<br>- Na roli? - zapytała nagle Basia.<br>- Nie, proszę pani - odparłem z godnością. - Ideologicznie. Podchorążowie odmówili pracy dla Niemców. Nawet zorganizowałem głodówkę.<br>- A kiedy kolega zdążył zostać podchorążym? - zdziwił się narzeczony.<br>- Awansowano mnie na plutonowego z cenzusem dziesiątego września - odparłem skromnie. - Ale już od siódmego dowodziłem drużyną. Różne cuda działy się na tej wojnie.<br>Teraz ja stałem niedbale oparty o parapet okna, a oni