o - jak to określał - "de-orkiestrację", która nie musi niewolniczo trzymać się zasad oryginalnej partytury. Udało się to z całą pewnością.<br>Zagorzali wagnerzyści będą mieli twardy orzech do zgryzienia, a zwolennicy muzyki pianistycznej być może zainteresują się operą. &lt;name type="person"&gt;Gould&lt;/&gt; miał zresztą zamiar dalej penetrować dzieło Wagnera (i nie tylko). Orkiestrową &lt;name type="tit"&gt;"Idyllę"&lt;/&gt; nagrał ma krótko przed śmiercią. Nagranie jest perłą, bez której nie może obejść się żadna szanująca się kolekcja płytowa.&lt;/&gt;<br>&lt;au&gt;JACEK ZIEMEK &lt;/&gt;<br>SONY CLASSICAL (&lt;foreign lang="eng"&gt;The Glenn Gould Edition&lt;/&gt; SMK52 650)&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sub="culture" sex="f"&gt;<br>&lt;page nr=32&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Sztuka&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Cena umowna&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Jak sprzedać powietrze, w które wskakiwał &lt;name type="person"&gt;Yves Klein&lt;/&gt;, linię prostą wydeptaną w śniegu czy wymyślnie zapalone światła w