nieszczerą. Piętnował bowiem ofiary i praktyki kultowe, które nie łączyły się z posłuszeństwem wobec woli Jahwe i nie były wyrazem tego posłuszeństwa, zapewniającego według proroka oczyszczenie, odnowę i pomyślność (Iz , 11-19). Upór zaś wobec Jahwe miał sprowadzić na nieposłusznych karę i zagładę (Iz 1, 20).<br>Izajasz głosił, że moc Jahwe rozciąga się nie tylko na Izrael, ale i na inne narody. Dawny bowiem plemienny bóg stał się bóstwem najwyższym, stanowiącym gwarancję całego istniejącego porządku, w tym także społecznego. W przeciwieństwie do panujących wówczas koncepcji bóstwa Izajasz przypisał swemu bogu charakter moralny. Niebezpieczeństwo asyryjskie, zagrażające wtedy znanym mu krajom, przyczyniło się