pałacowymi intrygami - wszystkie te epizody układają się w iście szekspirowską tragedię.<br>Obaj królowie są indywidualnościami wybitnymi, ludzkimi w swoich przymiotach, wadach i zbrodniach, obaj mają swoje zasługi i racje, obaj wstrząsają nas namiętną siłą swoich uczuć. Z naiwnych niekiedy opowieści biblijnych wyłaniają się plastycznie narysowane, żywe i wszechstronne charaktery ludzkie. Jakże doskonałym szkicem psychologicznym jest na przykład opis stopniowej deterioracji duchowej Saula pod wpływem zatruwającego go jadu podejrzeń i zazdrości.<br>Co nas ponadto jeszcze zdumiewa, to realizm, z jakim redaktorzy Biblii odmalowali ciemne, mało budujące strony charakteru Dawida, mimo że cieszy się on jako wierny zausznik kapłanów ich sympatią i jest