publiczną. Niektórzy cieszyli się poważaniem, ba - nawet autorytetem, gdyż jako ludzie bywali w świecie, umieli doradzić w potrzebie.<br>Ponieważ najchętniej dawano jałmużnę upośledzonym i kalekom, niektórzy wyspecjalizowali się w udawaniu różnych ułomności, a nawet je sztucznie preparowali. O dawności takich praktyk świadczą stare utwory literackie: "Peregrynacja dziadowska" (1614) i "Worek Judaszów" (1600) S. Klonowica.<br>We Francji przed wiekami ogromny rozgłos zyskała stracona potem banda żebracza, która specjalizowała się w kaleczeniu maleńkich dzieci, wykorzystywanych następnie jako niezawodne źródło dochodów. <br>Niektórzy "wpadali" po prostu pod karetę, by stać się kaleką; taki delikwent dostawał jeszcze czasem odszkodowanie. Inni tak potrafili udawać trupa, że ich