pończochy, i firanki,<br>Nawet domy!<br> - No, a szklanki?<br><br>- Trudno się dogadać z panem!<br>Przecież są nocniczki szklane,<br>Zdobne w piękne malowanki,<br>A pan tylko szklanki, szklanki...<br><br><br>Inna wersja<br>- Ech! Pan spłyca problem wszelki,<br>Piwo można pić z butelki<br>I jest lepsze, bo bez pianki,<br>A pan tylko - szklanki, szklanki...&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;DO KOŁTUNA&lt;/&gt;<br>Jak tylko mąż niewiarołomny<br>Potrafi kochać wierną żonę,<br>Tak lud warszawski, lud niezłomny,<br>Pokochał miasto swe zburzone.<br>I cóż, kołtunie? Nic nie wskórasz<br>Robotą krecią i przebiegłą,<br>Warszawa jest! Warszawski murarz<br>Pokonał cię czerwoną cegłą.<br><br>Wsłuchaj się rankiem w zgiełk ulicy,<br>Przejdź Nowym Światem aż do Trasy,<br>Spójrz, jak wesoło