oczy, ogarnia mnie chłód, jestem bezradny.<br>Przede mną, śmiejąc się ze swej śmierci, siedzi ten sam Franek, który zawsze budził we mnie wrogość zatrutą podziwem i pogardę zatrutą szacunkiem.<br>Pyta, czy chcę go nastraszyć? Dlaczego - pyta - i po co?<br>- Bo mnie to bawi, Franuś - tłumaczę z poczciwym uśmiechem. - Bardzo bawi.<br>Kabotyn! Bydlak i zgrywus! Jego zdaniem znów powiedziałem coś zabawnego, jakby ścierwnik przemienił się w biedronkę.<br>Wyciąga ku mnie łapsko z kieliszkiem, śmieje się, stukamy szkłem o szkło.<br>Bawi go rozmowa czy śmieszy rozmówca?<br>- W takim razie moje zdrowie po raz wtóry! Moje własne i nieustające!<br> - Twoje! Twoje! Ale w czym