lobbingu</> przeważnie przybiera jeszcze formę „a’la Grabek”. Formę nacisków nie do końca przejrzystych, polegających raczej na wykorzystywaniu osobistych znajomości, indywidualnym dreptaniu po urzędniczych korytarzach, niż na działaniach popartych profesjonalną akcją. Właśnie nazwisko Kazimierza Grabka — polskiego króla żelatyny, stało się najgłośniejszym przykładem tego specyficznego rodzaju <foreign>lobbingu</>. Kaleka jego wersja polega na zaciąganiu przez polityków zobowiązań, w zamian za wsparcie partyjnych kont w czasie kampanii wyborczych. Właśnie o stosowanie tego mechanizmu posądzano Grabka i rząd, kiedy pod koniec ubiegłego roku, w trzy miesiące po zwycięskich wyborach, koalicja AWS i UW zdecydowała na posiedzeniu Rady Ministrów o wprowadzeniu zakazu