nim sto razy więcej Żydów. Chodziłyśmy na koncerty muzyki poważnej i filmy dla dzieci. Muzyka przynosiła mi spokój i wielką ulgę, ale bajek dla dzieci nie mogłam zrozumieć. Jadłam znowu na białym obrusie, widelcem i nożem, a lekarka czytała przy stole wiersze. Były to smutne wiersze rosyjskich poetek.<br><br>Jeździłam do Kijowa pociągiem. Kiedy zrobiło się zimno, jedna z wychowawczyń pożyczyła mi swoje palto. Sięgało mi do stóp, lecz było tym cieplejsze. W nie ogrzewanym pociągu poszłam do ubikacji i podwinęłam poły. Pewno wtedy wypadła z palta legitymacja partyjna wychowawczyni. Przyszło NKWD i zamknęło się ze mną w pokoju. Co zrobiłaś z