na tę. - Szliśmy<br>w tamtą stronę, to gdzieś tu była figura. Nawet pomyślałam sobie, że<br>musi święty Antoni. O, postawiłam walizki na ziemi i spojrzałam w bok.<br>Jakby tam. - Wyciągnęła rękę, całkiem już przystając. - Gdzieś między<br>drzewami. Chyba jakieś przeczucie mnie naszło. Bo skąd mogłam wiedzieć,<br>że zgubisz tego buta. Krzak go trochę zasłaniał. Czy nie dziki bez? I<br>wyście z ojcem doszli do mnie. Ojciec blady, aż się zlękłam, bo<br>przecież nic takiego nie niósł. Ten plecak i siatkę. Oj, nie ma on<br>zdrowia, nie. Żeby chociaż przeżył to wszystko. Jeszcze ten but teraz.<br> Minęliśmy te ostatnie dwie chałupy i